Ebeveyn yolculuğu, çok çeşitli duygular içeren derin, uzun ve duygusal deneyimdir. Olumlu duygular ve uygun davranışlar kutlanır, ancak uygunsuz olanlar genellikle ve otomatik olarak yapıcı tepki vermek yerine tepki veren ebeveynler tarafından sert tepkilerle karşılanır.
Tepkiler anlıktır ve fazla düşünmeden yapılır. Ebeveynler tepki verdiğinde, özellikle çocuk kötü tepki verdiğinde artan durumlara yol açabilir ve bu da kontrolden çıkan bir kısır döngüye neden olur. Tepkiler derinlemesine düşünmeyi ve genellikle çatışmaları yatıştıran mantıklı çözümlere ulaşmayı içerir.
Ancak, çoğumuz bu şekilde yetiştirilmediğimiz için yanıt vermek, söylemesi yapmaktan daha kolaydır. Merhamet, empati ve çocuğun mevcut ihtiyaçlarına odaklanılarak geliştirilen bir beceridir. Bu nedenle, otomatik olarak gerçekleşmesi için yanıt verme alıştırması yapılmalıdır. Cevap vermeye çalışırken birçok zorlukla karşılaşacaksın ve hatalar yapacaksın. Uygun şekilde yanıt vermenin anahtarı öz farkındalık ve kendinize karşı şefkatle başladığından, bunun farkına varmak önemlidir.
Uyarla ve yanıtla
Duygusal olarak yüklü veya uzun süren sert tepkiler (örneğin dırdır) çocuğunuz ve sizin için gereksiz stres yaratır. Çoğu zaman, asıl sorunu çözülmeden bırakır ve döngüyü tekrar eder. Bu, her iki tarafta da daha fazla hayal kırıklığı ve çaresizlikle sonuçlanır.
Bu kısır döngünün içinde hapsolmuş hissediyorsanız, yaklaşımınızı değiştirin. Çocuğunuza bir rol model olarak başlayın ve kendi tepkilerinizi yönetin. Bu, mevcut sorunlara gerçek uzun vadeli çözümler getirmeye yardımcı olur ve çocuklarınızda da daha iyi uyum becerilerini teşvik ederek dayanıklılık ve duygusal yönetimi güçlendirir.
Çocuğunuzun uygunsuz davranışlarına karşı güçlü olumsuz ifadelerle tepki vermekten kaçının – bunun yerine, davranışına, davranışının neden kabul edilemez olduğunu anlamasına yardımcı olacak şekilde anlayabileceği bir şekilde yanıt verin. Bu, potansiyel hesaplaşmaları etkisiz hale getirir ve aynı zamanda ona duygularını nasıl idare edeceğini gösterir.
Örneğin, 2 yaşındaki bir çocuğun öfke nöbetine bağırarak tepki vermek onu daha da rahatsız edecektir. Önce hedeflerinizi düşünün – eğer amaç öfke nöbetini azaltmaksa, neden sıkıntılı olduğunu anlamak, sıkıntısını azaltan bir yaklaşım kullanmanıza izin verir. Bu, ona teslim olmakla değil, kendisini uygun şekilde nasıl yöneteceğini anlamasına yardım ederek başarılabilir.
Yanlış davranışlar bir iletişim biçimidir ve çocuğun yaşadığı öfke nöbetleri reddedilme veya hayal kırıklığı nedeniyle yaşanan sıkıntıyı gösterir. Nedeni anlamak, onu kabul etmenize ve çocuğunuza hayal kırıklığını ifade etmenin daha uygun bir yolunu önermenize olanak tanır.
Durumları ele alırken tonu belirlemek size kalmıştır, bu nedenle kendi duygularınıza göre tepki vermeyin, bunun yerine sakin bir şekilde yanıt vermek için kendinize zaman tanıyın. Mevcut duruma değil, hedefe odaklanın. Yanıtlarınızın hedefi kolaylaştırmaya veya engellemeye yardımcı olup olmadığını düşünün – ikincisiyse, yöntemlerinizi değiştirin.
Çocuğunuzla olumlu bir şekilde ilgilenmek için:
- Onun tepkisine değil duruma karşılık verin. Sakin olun ve bağırsa veya çığlık atsa bile onunla kararlı ama nazik bir şekilde konuşun. Eğer çok üzgün ve öfkeliyse konuşmanıza daha sonra devam edin.
- Duygularınızı kabul edin. Aynı zamanda sıkıntılı hissediyorsanız ve sakinleşmekte güçlük çekiyorsanız, çocuğunuza nasıl hissettiğinizi kabul etmek ve onunla konuşmak istediğinizi göstermek yardımcı olabilir. Bu şekilde, sıkıntıdayken kendini nasıl ifade edebileceğini ve yardım isteyebileceğini modelliyorsunuz.
- Soluklanmak. Sizi yanlış gelen davranışlarla karşılaştığınızda herhangi bir ani tepki vermeyin. Birkaç derin nefes alabilir veya kısa bir süre durumdan uzaklaşabilirsiniz.
- Sen rol modelsin. Soğukkanlılığınızı koruyarak durumların üstesinden gelin. Onu azarlamaktan veya tehdit etmekten kaçının. Sakin bir şekilde konuşun ve gerektiğinde destek sağlayın.
Sakin kalın ve devam edin
Zor kısım, kendi duygularınızı yönetmeyi ve tepkilerinizi kontrol etmeyi öğrenmektir. Kötü günlerinizde, hayal kırıklıklarınızı ve öfkenizi çocuğunuzdan istemeden çıkarmaktan kaçınmak için önce bunu ele alın. Size uygun bir yöntem bulun (örneğin, biriyle konuşmak, yürüyüşe çıkmak veya bahçeyle uğraşmak vb.).
Hayal kırıklığına dayalı yoğun tepkiler durumu tırmandıracaktır. Hala duygularını kaldıramayan olgunlaşmamış bir çocukla uğraştığınızı unutmayın. Sakinleştirici yanıtları hedefleyin ve onu korkutabileceğinden aşırı duygusal davranışlardan kaçının.
Empati ve şefkat kullanmak onu daha çok sakinleştirecektir. Ayrıca, bu durumlarla nasıl başa çıkabileceğine ve onun sıkıntısını önemsediğinize, daha iyi bir güvenlik duygusu ve önemsendiğine dair bir örnek gösterir.
Yaramazlık yapan çocuklarla uğraşmak sabrınızı yitirecek ama orada kalacaktır. Akıl sağlığınızı korumak için:
- Beklentilerinizi uyarlayın. Davranışı, gelişim aşamasına ve mizacına bağlı olarak değişir. Bunu anlamak, onun davranışına daha iyi hazırlanmanıza yardımcı olur.
- Sakinleşmesi için ona zaman verin. Bazen sakinleşmesi için biraz zamana ihtiyacı vardır. Ona sarılmak, ağlıyorsa yüzünü yıkamasını istemek ya da hızlı bir yürüyüş yapmak da faydalı olabilir.
- Kendine şefkat. Kendinize dikkat edin. Anne babaların, çocuklarının davranışlarını ve duygularını zapt edemedikleri için kendilerine karşı sert olmaları kolaydır. Sakin olun ve kendinize karşı nazik olun. Mümkün olduğunca rahatlamak ve sakinlemek için düzenli molalar verin.
- Stresi huzurla ele alın. Davranışlarınızdaki değişiklikler fark edilecektir. Çocuklar sınırlarını daha sakin bir ebeveynle test etme eğiliminde olduklarından, herhangi bir gelişme görmeden önce çocuğunuzun daha kötü davranışlarını halletmeye hazır olun. Sakinlikte ısrar etmeli ve sizi bu şekilde kabul etmeyi öğrenmelerine izin vermelisiniz.
