Çocuklarda 2 Yaş Sendromu Nedir ve Nasıl Atlatılır?
“2 Yaş Sendromu” tipik olarak, yürümeye başlayan çocuğunuz yaklaşık 18 aylıkken ve yine yaklaşık 30 aylıkken ortaya çıkar. Ani ruh hali değişiklikleri ve öfke nöbetleri ile karakterize edilen bu dönem, ebeveynler arasında sıklıkla korku ve sıkıntı ile anılan bir gelişim dönemidir. Yeni yürümeye başlayan bir çocuğun yetişkinlere güvenme ihtiyacı ile bağımsız olma arzusu arasındaki çatışma nedeniyle oluşur. Bu oluyor çünkü kendini bir birey olarak öne çıkarmaya çalışıyor.
Çocuklar 2 yaş civarında büyük gelişimsel değişiklikler geçiriyorlar . Zıplama ve tırmanma gibi yeni kaba motor becerileri öğreniyorlar ve blokları istifleme ve bir mum boya veya işaretleyici ile karalama gibi ince motor becerileri geliştiriyorlar. Ancak sözel becerileri diğer yeteneklerin gerisinde kalabilir. İsteklerini ve ihtiyaçlarını ifade edememek çocuklar için sinir bozucu olabilir ve genellikle 2 Yaş Sendromunu karakterize eden patlamalara yol açar.
Çocuklarda 2 Yaş Sendromu İşaretleri
2 Yaş Sendromu belirtileri çocuktan çocuğa farklılık gösterir, ancak ebeveynlere çocuklarının bu zorlu gelişim aşamasında olabileceğini gösteren bazı davranış kalıpları vardır. Bunlar şunları içerebilir:
- Kardeşler veya oyun arkadaşlarıyla normalden daha fazla kavga etmek
- Kızgınken tekmelemek veya ısırmak
- Ruh hali değişimleri (bir an gülmek ve bir sonraki an hıçkırmak gibi)
- Çığlık atmak veya bağırmak
- Öfke nöbetleri
Patlamalar, çocuğunuzun yemek yeme, uyuma veya kreşe veya anaokuluna gitme yeteneğini etkileyecek kadar uzun süreli, sık veya rahatsız edici olduğunda, bir uzmanla konuşmanın zamanı gelmiş olabilir. Çocuk doktorları ve çocuk psikologları, bir çocuğun davranış sorunlarının tedavi edilebilir gelişimsel gecikmelerden, nörolojik farklılıklardan veya diğer sorunlardan kaynaklanıp kaynaklanmadığını belirlemeye yardımcı olabilir.
Çocuğunuzla iletişim kurmak
Onunla savaşmak yerine, bağımsızlığını sosyal ve ahlaki olarak kabul edilebilir şekillerde iddia etmesine izin verin. Bu, bu aşamadaki geçişini kolaylaştıracak ve daha işbirlikçi ve makul bir okul öncesi çocuğa dönüşmesine yardımcı olacaktır.
Ebeveynlerin “2 Yaş Sendromu” ile nasıl başa çıkabileceğine dair bazı ipuçları:
- Sabırlı olun ve bir mizah anlayışına sahip olun. Bu, yürümeye başlayan çocuğunuzla uğraşırken önemlidir, çünkü bu deneyimi ikiniz için de daha az stresli hale getirecektir.
- “Evet” veya “hayır” ile cevaplanabilecek sorulardan kaçının. Bu aşamada, büyük olasılıkla yankılanan bir “HAYIR!” ile cevap verecektir. “Öğle yemeği için sebze yemeği ister misiniz?” (veya benzer sorular). Bunun yerine, “Öğle yemeğinde sebze yemeği mı yoksa sandviç mi istersin?” diye sorarak ona bir seçenek sunmayı deneyin.
- Kötü davranışlarını geliştirirken cezalandırmak yerine davranışlarının olumlu yönlerine odaklanın. Bunu yapmak, olumlu özelliklerine de odaklanmasına yardımcı olacaktır. Küçük bir defter alın ve her gün doğru yaptığı en az beş şeyi yazın (örneğin, kahvaltısını kendi başına yaptı, dişlerini fırçaladı, vb.). Listeyi her gece yatmadan önce onunla paylaşın. Bu, ona her gece olumlu pekiştirme sağlar ve odağınızı yalnızca olumsuz davranışlarına bakmak yerine olumlu davranışlarına kaydırmanıza yardımcı olur.
- İstenmeyen davranışlara dikkat çekmek yerine ondan istediğiniz davranışa odaklanın. Örneğin, alışveriş merkezinde koşuşturduğu için onu azarlamak yerine, “Alışveriş merkezinde yanımda dolaşman hoşuma gidiyor” gibi bir şey söyleyin.
- Güç mücadelelerinden kaçınmak için elinizden gelenin en iyisini yapın. Hiç kimseye veya herhangi bir şeye zarar gelmezse, yürümeye başlayan çocuğunuzun kendi kararlarını vermesine izin verin. Bununla birlikte, yürümeye başlayan çocuğunuzun veya bir başkasının sağlığını ve güvenliğini içeren durumlarda kendinizi savunmanız gerekebilir. Örneğin, araba koltuğuna oturtulmalı, ancak kendi kıyafetlerini seçme seçeneğine sahip olmasına izin vermelisiniz.
- Yeni yürümeye başlayan çocuğunuzla ilgilenirken esnek olmayı öğrenin. Yeni yürümeye başlayan çocuğunuz “kontrol altında” gibi görünse de, gerçekten yapmak istediğiniz durumu değerlendirmek ve özellikle yürümeye başlayan çocuğunuz olmak üzere herkesin yararına olacak bir karar vermektir. Örneğin, oyuncaklarını toplama konusunda yaygara koparırsa, onu kendi başına toplamaya zorlamak yerine ona yardım etmeyi tercih edebilirsiniz.
- Çocuğunuza her zaman mümkün olduğu kadar az seçenek verin. Bu genellikle başka seçeneğin olmadığı zamanları kabul etmesini kolaylaştırır. Örneğin, bir yere gidiyorsanız ve çıkmanız gerekiyorsa, arabaya kendi başına mı binmek istediğini veya yardımınızı isteyip istemediğini sorun.
- Ara sıra bir palyaço olmaktan korkmayın. Mizah ve aptallığı, küçük çocuğunuzun savunmasını veya inatçılığını eritmek için bir araç olarak kullanmak, ona istediğinizi en az telaşla ve çığlık atarak yaptırmak arasındaki fark anlamına gelebilir.
- Yeni yürümeye başlayan çocuğunuzdan itaat talep etmekten kaçının. Ona oyuncaklarını kaldırmasını emretmek yerine, “Bu sevimli küçük oyuncakları rahat küçük evlerine götürmeme yardım eder misin?” gibi bir şey söylemeyi deneyin.
Odaklanın
Bu öfke nöbetleri sonsuza kadar sürmeyecek. Çocukların ne istediklerini bilen ve kendileri için iyi düşünebilen sorumlu bireyler haline gelebilmeleri için “korkunç ikiliklerden” geçmeleri gerekir. Sınırlar koymanız gerektiğinde katı olun, ancak çocuğunuza karşı beklentilerinizde çok katı olmayın. Kabul edilen normların büyük bir ihlali olmaması koşuluyla, hata için biraz boşluk veya marj bırakın. Günün sonunda, yeni yürümeye başlayan çocukların hala güvenlikleri ve güvenlikleri için sınırlar koymaları için ebeveynlere ihtiyacı vardır.
2 yaş sendromu ile karşılaştığınızda, çocuğun sadece size meydan okumak için “kötü davranmadığını” kendinize her zaman hatırlatmalısınız. Bunun yerine, yürümeye başlayan çocuğunuz tam gelişmiş iletişim becerileri olmadan bağımsızlığını ifade etmeye çalışıyor.
2 yaş sendromunu anlamak, yalnızca bu gelişim aşamasıyla başa çıkmanıza değil, bununla öfke veya saldırganlık olmadan daha iyi başa çıkmanın yollarını bulmanıza da yardımcı olabilir. Çocuğunuzun yaşadığı değişiklikleri kabul ederek ve kendi sınırlarınız konusunda sıkı dururken ihtiyaçlarına saygı göstererek, çocuğunuza genellikle zor olan bu aşamada yardımcı olabilir ve güvenini kazanmasına yardımcı olabilirsiniz.
