Evlilik ilişkisinin çocuğun gelişimini etkilediği birçok durum vardır; bunlar arasında boşanma, ayrılık, evlilikte geçimsizlik ve benzerleri bulunur. Çocukların tipik davranış problemlerini çözmelerine yardımcı olmak, en iyi koşullarda bile zordur. Davranış sorunları evlilik anlaşmazlığını çevrelediğinde büyük bir aile sorunu haline gelir.
Evlilikte uyumsuzluk yaşayan aileler, bir ebeveynin çocuğunu yetiştirmekle daha az ilgilenmesi, iş talepleri veya uzun mesafeli konut gibi pek çok tipik aile sorunuyla kanıtlanabilir. Bu koşullarda, çocuklar genellikle uyku veya yeme bozuklukları, korku, kaygı veya depresyon gibi bir dizi duygusal ve davranışsal sorun sergilerler. DEHB, Tourette Sendromu, karşıt davranış veya ayrılık kaygısı gibi önceden var olan koşullar genellikle kötüleşir.
İlişkinizin sona ermesinin çocuğunuzu nasıl etkileyeceği konusunda endişeleriniz varsa, süreç boyunca onu nasıl destekleyebileceğinize dair tavsiyemiz burada.
Çocuğuma nasıl yardım edebilirim?
Her çocuk ve gencin bilinen aile birimini kaybetme deneyimi benzersiz olacaktır, ancak bazen yoğun duygusal sıkıntıya neden olabilir.
Ayrılığın hemen ardından, çocukların erken tepkileri, inkar, inanmama, ayrışma, hiperaktivite, sinirlilik ve protesto, alarm ve panik dahil olmak üzere bir dizi savunma davranışını içerebilir. Zamanla, çocuklar keder yaşayabilir ve özlem, üzüntü ve depresyon, öfke ve düşmanlık, kaygı, suçluluk, utanç ve umutsuzluğu gösteren davranış ve duygular sergileyebilir. Şiddetin önemli bir faktör olduğu bir aile dağılmasında çocuklar rahatlamış hissetseler bile, çoğu çocuk yine de biraz kayıp ve keder hissedecektir.
Çocuğunuzun çevresinde meydana gelen değişikliklerle başa çıkma şeklini geliştirmek için yapabileceğiniz şeyler vardır.
Gerçekten fark yaratabilecek şeyler:
Öncelik çocuğunuz
Çocuğunuzun duygu ve ihtiyaçlarını yetişkinlerin duygu ve düşüncelerinin üzerine koyun.
İlişkileri devam ettirin
Çocukların iyi ilişkiler kurmasını ve her iki ebeveynle de kolay iletişim kurmasını sağlamak için çok çalışın. Büyükanne ve büyükbaba, diğer yakın aile ve arkadaşlarla da olağan ve tanıdık ilişkileri sürdürün.
İstikrar sağlamak
Çocuklar, istikrara güvenebildiklerinde, dürüst bilgi verildiklerinde, soru sormaya teşvik edildiklerinde, aile tartışmalarına katıldıklarında ve rahatlık için güvenilir bir yetişkine döndüklerinde kayıplara uyum sağlayabilirler.
Çocuklarla ne zaman ve nasıl konuşacağınıza karar verin
İdeal olarak her iki ebeveynin bir arada olması. Ailenin dağılması için yaşa uygun ve mümkünse basit bir açıklama yaptığınızdan emin olun.
Çocuklarınızın önünde çatışmalardan kaçının
Çocukları ebeveynler arasındaki açık çatışmalardan korumaya çalışın – bu korkutucu olabilir ve onları endişelendirebilir.
Çocuğunuzun endişelerini dinleyin
Duygularını kabul edin ve üzüntünüzü ve kayıp ve keder duygularını anladığınızı ifade edin.
Onların gözünden bak
Onların gözünden bakın – ebeveynlerinin boşanmasını istemiyorlar, ebeveynlerinin mutsuz olmasını istemiyorlar, neyi yanlış yaptıklarını merak edecekler, diğer ebeveynin de onları terk etmesinden korkacaklar, olmayan ebeveyni özleyecekler, onlar hakkında da konuşmak isteyecekler.
Güçlü ve sürekli güvence sağlayın
Yetişkin bir ilişkide olanlardan sorumlu olmadıklarını açıklayın. “Ağlamakta sorun yok” veya “Bu senin hatan değil” gibi şeyler söyleyebilirsiniz.
Öfke ve kötü davranışlarla karşı karşıya kalındığında…
Sevgi, anlayış ve iyi bir disiplin sağlayın. Duygularını ve eylemlerini tartışmak için fırsatlar yaratın, neyin kabul edilebilir olduğunu ve neyin olmadığını tanımlayın ve kızgın duygularla baş etmenin alternatif ve uygun yollarını bulmak için birlikte çalışın.
Çocuğunuzun ortada olmadığından emin olun
Çocuğunuzdan taraf tutmasını, sırdaş gibi davranmasını veya arabulucu olmasını istemeyin.
Öngörülebilir ve güvenilir düzenlemelerin sürdürülmesi
Bilinen rutinlere ve etkinliklere bağlı kalın ve değişimi en aza indirin.
Kendiniz için iyi bir destek bulun
Siz veya çocuğunuz zorlanıyorsa profesyonel tavsiye alın.
Ebeveyn yabancılaşması ve duygusal istismar
Çocuğunu diğer ebeveyne karşı kötü sözlerle, diğer yetişkini küçümseyerek, aralarındaki teması sınırlandırarak, onlar hakkında tartışmayı yasaklayarak, ebeveynin çocuğunu sevmediği izlenimi yaratarak veya çocuğu ebeveyni reddetmeye zorlayarak ona düşman eden bir ebeveyn oluyorsunuz. Bu tutum giderek yaygınlaşıyor ve çocukların ruh sağlığına önemli zararlar verebiliyor.
