Küçük Çocuklarda Anneden Ayrılma Endişesi
Ayrılık kaygısı nedir?
Bir bebeğin normal gelişiminin bir kısmı, ebeveynlerden ayrılmanın uzun vadeli (kalıcı) olmadığını öğrenmektir. Küçük bebekler zamanı anlamıyorlar, bu yüzden odadan çıkan bir ebeveynin sonsuza kadar gittiğini düşünüyorlar. Gizli bir nesnenin hala orada olduğu fikrini henüz geliştirmemişlerdir (nesne kalıcılığı). Bir ebeveyn görüşlerini terk ettiğinde bebekler endişeli ve korkulu hale gelebilir. Ayrılık anksiyetesi genellikle 10 ila 18 ay arasında zirvededir. Genellikle bir çocuk 3 yaşındayken biter.
Ayrılık kaygısının belirtileri nelerdir?
Ayrılık kaygısı olan bebekler, bir ebeveynin ayrılacağından ve geri dönmeyeceğinden korkarlar. Bir yabancı varken korku daha da kötüleşebilir. Bu normal gelişim aşamasındaki bebeklerin tipik tepkileri şunları içerebilir:
- Odadan çıkarken ağlamak
- Özellikle yeni durumlarda sarılmak veya ağlamak
- Daha önce gece boyunca uyuduktan sonra gece uyanma ve ağlama
- Yakınlarda ebeveyn olmadan uyumayı reddetme
Ayrılık kaygısı olan çocuğunuza nasıl yardımcı olabilirsiniz?
Kendini güvende hisseden çocuklar ayrılıklarla daha iyi başa çıkabilirler. Birlikte olduğunuzda çocuğunuzu kucaklamak ve rahatlatmak onun daha güvenli hissetmesine yardımcı olabilir. Çocuğunuza ayrılık konusunda yardımcı olmanın diğer yolları şunlardır:
- Çocuğunuz korktuğunda onu rahatlatın.
- Evde kısa bir süre için diğer güvenli odalara girmesine izin vererek bebeğinizin bağımsızlığını öğrenmesine yardımcı olun.
- Bebeğinize başka bir odaya gidecekseniz ve geri döneceğinizi söyleyin. Sonra geri gelin.
- Bebeğiniz dinlendiğinde ve beslendiğinde ayrılıklarınızı planlayın. Bunları şekerlemeden veya yemekten önce yapmamaya çalışın.
- Yeni insanları ve yerleri yavaş yavaş tanıtın. Bebeğinize yeni bir insanı tanıması için zaman tanıyın.
- Vedaları uzatmayın. Siz çıkarken bakıcıya bir oyuncakla bebeğinizin veya çocuğunuzun dikkatini dağıtmasını sağlayın.
- Ayrılmaları kolaylaştırmak için battaniye veya yumuşak oyuncak gibi bir nesne tanıtın.
- Gece uyanmaları için, okşayarak ve yatıştırarak çocuğunuzu rahatlatın. Çocuğunuzun yataktan kalkmasına izin vermemeye çalışın.
- Çocuğunuza güvence ve destek gösterin. Yaşına uygun bağımsızlığı teşvik edin.
- Çocuğunuzu strese sokabilecek durumları tanıyın. Çocuğunuzu neyin strese soktuğunu bilmek ve önceden plan yapmak, çocuğunuzu başarılı olması için hazırlamanıza yardımcı olabilir.